ευκαιραίνω

(Μ εὐκαιραίνω) [εύκαιρος]

εγκαταλείπω κάποιον τόπο αναχωρώντας, αδειάζω

νεοελλ.

1. (γ' πρόσ.) εὐκαιραίνει

υπάρχει έλλειψη, λείπει κάτι

2. μέσ. ευκαιραίνομαι

μένω άδειος, αδειάζω

μσν.

(για σπαθί) βγάζω από τη θήκη.